اقوام می خورند و سهم امامش را به رهبر میدهندپشت ساده زیستی رهبرچه مناسبات اقتصادی خوابیده؟





بسیاری از تجار و بازاریان و تولید کنندگان، سهم امام خویش را هر ساله بصورت چک هایی با رقم های درشت و سرسام آور پیشکش معظم له می کنند.
یکی از کسانی که همواره در این راه پیش قدم بوده است، برادر همسر رهبر وفرزندانشان میباشد . آنها که از همان سالهای پس از انقلاب با بهره گیری از رانت های حکومتی به نان و نوایی دست یافتند، پیاپی مراتب سپاس خویش را با پرداخت سهم امام خود به بیت رهبری ابراز میدارند و به همین روش خود را در برابر مشکلات فرارو ، بیمه نموده اند .
محمد خجسته باقرزاده، یکی از برادر های همسر رهبر می باشد که یا بهره گرفتن از وام های کلان، صاحب کارخانه کنسرو و مربا و رب آسانا و نوبهارون و فتانهمی باشد و به تازگی نیز فرزندانش بنام های سعید خجسته باقرزاده و وحید خجستهباقرزاده ، کارخانه ای بنام تایماز را با نام تجاری نوبهارون خریداری نموده اند.که هر دو کارخانه در شهرک صنعتی چهارطاقی مشهد بنا شده است. این آقایان هر ساله مبالغ هنگفتی بابت سهم امام به حساب رهبری واریز میکنند و اینگونه است که خود را در برابر بن بست هایی که تجار دیگر با آن روبرو هستند، بیمه می کنند.
یکی دیگر از برادران همسر رهبر، رئیس صدای جمهوری اسلامی (رادیو) یا به عبارتی معاونت سازمان صدا و سیما جمهوری اسلامی است و اگر در اینترنت جستجو کنید نام و عکس او را نیز با همین نام خانوادگی یعنی خجسته باقرزاده خواهید یافت.
2- مورد بعدی کارخانه رب و کمپوت شاداب خراسان است. این کارخانه متعلق به شادروانامین الشریعه نجفی بود که نزدیک بیست سال پیش توسط سپاه مصادره گردید.
3- کارخانه تلویزیون اطلس یا همان گروه صنعتی راه ابریشم نیز در سالیان گذشته متعلق به آقای رمضانی بود که از دانشجویان پیرو امام در آغاز انقلاب بود. اوبعد ها در اختلافات درونی مورد غضب رهبر قرار گرفت و این کارخانه به همراه بخشی دیگر از دارایی هایش توسط بیت رهبری مصادره شد.
4- کارخانه کمپوت و رب شادان خراسان با شاداب متفاوت است . این کارخانه نیز مربوط به چند نفر از تولیدکنندگان زحمت کش بود که به حکم دادگاه انقلاب مصادره و بدست حوزه علمیه قم افتاد و اکنون هم در اختیار آنها میباشد.
5- کارخانه رب و کمپوت ترانه نیز جزو همین مصادره ای هاست که توسط سپاه اداره میشد و داستان خود را دارد .البته گمان می کنم اکنون در اختیار بخش خصوصی باشد.
هدف من از بیان این نکات این نیست که هم میهنان عزیزمان کالا ها و یا محصولات وخدمات اینها را تحریم کنند، چرا که تمام کسانی که بعنوان کارگر در این مجموعه ها مشغول کار هستند همگی خواهران و برادران و همسران همین مردم زجر کشیده هستند که برای لقمه ای نان از بامداد تا شامگاه زحمت میکشند.
اینها را برای آگاهی مردم می نویسم تا بدانند پشت شعار "ساده زیستی" رهبر چه وابستگی هائی خفته است.